MetalSide.pl

Gil-galad

Ogólnie rzecz ujmując, Stu w Iced Earth śpiewa jak wokalista Iced Earth.

Co do utworu tytułowego, chyba najlepszy numer na płycie. Twisted Evil

gumbyy

Gil-galad

Kilka kawałków na podobnym poziomie jest. "Anguish of Youth", "Dark City", "Equilibrium"... choć ktoś inny mógłby pewnie wymienić zupełnie inne tytuły. Grunt, że płyta daje radę. Very Happy

gumbyy

Gil-galad

Dużo bardziej konkretna jest.

gumbyy

edek77

jak narazie przesluchalem tylko trzy dostepne numery i osobiscie uwazam ze zapowiada sie,moze nie kapitalny ale naprawde solidny krazek.Z mila checia odsluchalbym juz calej plyty Wink

edek77

jackass666 · Dołączył: 23 Mar 2010 Posty: 179 Przeczytał: 0 tematów Skąd: Częstochowa

Zajebiscie melodyjna, solówki są jak ogień w piecu Smile

IE (nie mylic z Internet Explorer) ta płyta ma ten ogień w sobie i oto mi chodziło bo takiej plyty sie spodziewałem Smile

Tragedy And Triumph - ten kawałek mnie nęka w dzien i w nocy 8/10 Evil or Very Mad

gumbyy

Posłuchałem w całości (prawie Wink

)... na pewno lepiej niż na poprzednich dwóch albumach. Nie ma tego "smęcenia", a sporo dobrych riffów. Rzeczywiście nie brakuje melodyjności, a już końcówka "Dark City" to palce lizać Smile

takie a'la Maiden granie. Kilka numerów już mi w głowie zostało, więc nie jest źle. Stu śpiewa jak Barlow z elementami Owensa - czyli odpowiedni człowiek na odpowiednim miejscu.

Trudno mi jeszcze całość ocenić jednoznacznie... na razie to mamy miks najlepszych momentów z 2 ostatnich płyt... czas pokaże co będzie dalej.

edek77

Co do Stu to w numerze Days of Rage jakbym slyszal momentami Phila Anselmo z lat mlodosci Wink

CormaC · Dołączył: 28 Lut 2008 Posty: 284 Przeczytał: 0 tematów

A ja nie jestem zachwycony - według mnie szału nie ma. Wysokie partie Blocka mi się nie podobają - w kawałku tytułowym brzmią wręcz dziecinnie. Wystarczy włączyć sobie po tym numerze jakiś numer Cage'a, żeby usłyszeć przepaść w mocy wokalu.

Generalnie na płycie brakuje mi polotu. Wydaje mi się z jednej strony bardzo wtórna ("Days of Rage" vs "Violate" z "The Dark Saga"), a z drugiej brakuje mi np. większej ilości charakterystycznego kostkowania Schaffera i ogólnie dobrych riffów (po kilkakrotnym przesłuchaniu nie pamiętam żadnego...). Wiem, że część z Was twierdzi inaczej, ale dla mnie ta płyta jest mało konkretna, a utwory niespecjalnie zapadają w pamięć. Myślę, że ten ogień Schaffera sprzed kilkunastu lat już nigdy nie wróci. Niby są na "Dystopii" agresywne numery, ale to nie jest już taka agresja jak np. w "Disciples of the Lie" z "Something Wicked". Udawanie Maidenów w "Dark City" też mi się nie podoba.

Teksty (ze wszystkimi się nie zapoznałem, ale w niektóre się wsłuchałem) są słabe, a momentami wręcz przedszkolne. Generalnie nie zwracam na teksty dużej uwagi, ale mam już trochę dosyć tej jazdy Schaffera ze zniewoleniem ludzkości przez "Nich" (banki, rządy, Żydów, cyklistów i kogo tam jeszcze), przebudzeniu, powstaniu itp. Miałem nadzieję, że "wygada się" w tych tematach na płycie Sons of Liberty.

Ogólnie - "Dystopia" jest przyzwoita i dam jej jeszcze szansę, ale miałem nadzieję na lepszy materiał. Dla mnie 7/10, w dodatku nieco naciągane z sentymentu.

Żelazny

A mnie się ta płyta coraz bardziej wkręca Wink

Tak z 8/10 spokojnie już ma, na pewno czołówka roku IMO

gumbyy

Gil-galad