MetalSide.pl

Bartek (BD)

Fragmenty opowieści o dwóch krążkach Icarus Witch...

Roses On A White Lace (2004 EP)

"Weszli do studia z zamiarem nagrania coveru utworu Alice Coopera, ale ostatecznie, choć grali ze sobą krótko, bo raptem kilka miesięcy, zarejestrowali pięcioutworową epkę. O zadziorne, ciężkie i klarowne brzmienie instrumentów zadbał Eric Klingier (Pro-Pain) sprawiając, że utrzymane w stylistyce klasycznego heavy kawałki zabrzmiały nie tylko jak żywcem przeniesione z lat osiemdziesiątych, lecz również magicznie, kumulując w sobie złowieszczość muzyki Mercyful Fate, epickość wczesnych albumów Fates Warning i Queensryche, przebojowość Dokken, Whitesnake oraz moc Jag Panzer i Helstar. Jednocześnie czterem młodym muzykom udało się zaprezentować indywidualny styl, owszem mogący nasunąć doświadczonemu słuchaczowi skojarzenia z Iron Maiden, Judas Priest, czy - jak mnie (laikowi) - z wczesnym Jacob's Dream, ale mimo to nie wyczerpujący się w podobieństwach do twórczości wymienionych zespołów. Z pewnością, dzięki Roses On A White Lace, narodził się zespół wielkiego formatu, z ogromnym potencjałem twórczym, grający klasyczny heavy tak, jakby lat dziewięćdziesiątych w ogóle nie było".

Więcej tutaj:

[link widoczny dla zalogowanych]

Capture The Magic (2005 LP)

"Capture The Magic miał być wielkim albumem. Miał być dla Icarus Witch tym, czym dla Queensryche był Warning a Number Of The Beast dla Iron Maiden. Oczekiwano, że następca znakomitej epki Roses Of A White Lace rzuci miłośnikow klasycznego heavy na kolana. Nadzieje były wielkie, entuzjazm zespołu wobec przygotowywanej płyty ogromny a końcowy efekt okazał się... dobry. Obyło się bez fajerwerków, wiwatów i powszechnego zachwytu. Możliwe, że dla Icarus Witch nie nadszedł jeszcze odpowiedni czas na nagranie klasyka, choć, dla porównania, innej amerykańskiej kapeli heavy metalowej, mianowicie Pharaoh udało się to właśnie za drugim razem. I to w bieżącym roku. Niestety, nie wszyscy chcą w to uwierzyć".

Więcej tutaj:

[link widoczny dla zalogowanych]

Very Happy

Stratovaria

Klasyka w nowoczesnych ramach Wink

Nie przykuło mnie w ogole niestety, pewnie wrócę w najbliższym czasie, ale narazie nie mam ochoty. I nikt mi nie każe Wink

Bartek (BD)

Gil-galad

Stratovaria

Gil-galad

Stratovaria

No dobra trochę z ta nowoczesnością przesadziłam Wink

Ale i tak utrzymuję że nie wyobrażam sobie "Roses on white lace" zagranego w latach '80.

Gil-galad

Stratovaria

Masz widocznie bardziej pojemną wyobraźnię niż ja.
Przez ten temat nawet włączyłam ta epkę i dalej mi się niespecjalnie podoba.

Gil-galad

Eyesore · Wysłany: 13 Mar 2011, 21:21 Temat postu:

O prosze, jest nawet temat o kapeli. Nieodswiezany od prawie 5 lat Smile

.
Tych 2 materialow, o kt. mowa wyzej nie znam jeszcze, bo I.W. odkrylem dopiero w zeszlym roku przy okazji ich ostatniej plyty. Kupilem sobie Songs for the Lost, ale na razie jeszcze sie zbyt dobrze nie wsluchalem. Jak znajde czas (tylko kiedy?), to nadrobie, bo zespol przypadl mi do gustu (nihil novi).